Panhard CD
Panhard heeft zich altijd een sportief imago willen aanmeten. Daarom deed het merk regelmatig mee aan de 24-urenrace
van Le Mans. Dat deden ze liefst met hun basismotoren en in het begin van de jaren '60
was dat de mechaniek van de PL 17, de Tigre-motor. Maar dan wel in een meer gestroomlijnd
koetswerk.
Toen Panhard in 1962 een zege behaalde in zijn cilinderklasse had men
de schitterende inval om een straatversie, een variante op de PL 17, van de
raceauto te maken. De ingenieur die de racewagen ontwikkelde was Charles Deutsch,
die vroeger samenwerkte met René Bonnet. De typebenaming van de nieuwe Panhard werd
CD, de initialen van Charles Deutsch.
De zege in Le Mans werd behaald door de
Panhard nummer 53 die nu in het Automobielmuseum van Mulhouse staat, de vroegere
Schlumpf collectie.
De straatversie Panhard CD verschilt in een paar opzichten van
de raceversie. Deze laatste heeft een cilinderinhoud van 702 cc, terwijl de CD een
motor van 848 cc heeft. Natuurlijk is het comfort groter in de CD en heeft de raceversie
speciaal geventileerde remmen en wielen die een groter loopvlak toelaten. Merk ook
op dat de racewagen plastiek overkappingen heeft op de koplampen, om een
betere luchtweerstand te bekomen.
Het concept van de Panhard CD was voor zijn tijd
heel revolutionair. In feite is
gans de auto geconstrueerd rond een centrale balk. Vooraan ligt de luchtgekoelde
848 cc motor opgehangen aan vier balken. De auto heeft bladveren vooraan en onafhankelijke
vering achteraan. Omdat de carrosserie in kunststof is en sommige delen van de motor
in aluminium, weegt het geheel slechts 580 kilo.
In gedachten houdend dat dit een auto uit het
begin van de jaren '60 is, moet men toegeven dat een weerstandscoëfficiënt (Cx) van 0,13 merkwaardig is. Zo haalde de raceversie met een kleine motor van 702 cc in de rechte lijn
van Hunaudières in Le Mans de topsnelheid van 207 km/u.
Maar bij de Panhard CD moest de elegantie niet onderdoen voor de stroomlijn. Let
bijvoorbeeld op de mooie overkapping van de achterwielen en de luchtinlaat en grille
aan de voorkant van de wagen.
Het dashboard legt de nadruk op prestatie
en snelheid. De bestuurder krijgt 2 centrale wijzerplaten voor de neus en aan zijn
rechterhand liggen, achter de versnellingspook, alle bedieningsknoppen in drie rijen netjes bij mekaar. Dit alles, samen met het mooie driespakig stuurwiel,
straalt kracht en snelheid uit.
Bij de Panhard CD had men nog de keuze uit 2 versies:
de Grand Tourisme, die maximum 160 km/u haalde en de Rallye, die dankzij een dubbele
carburator 180 km/u snel kon zijn.
De Panhard CD was op de markt van 1963 tot 1965.
(Jan V. E.)
Bronnen:
1) Nick Georgeano: "Autos, Encyclopédie complète, 1885 à nos
jours", Edition de la Courtille
2) René Bellu: "Toutes les voitures Francaises 1963",
Hors série Automobilia, Histoire et Collection, Paris
3) René Bellu: "Toutes les
voitures Francaises 1964", Hors série Automobilia, Histoire et Collection, Paris
4) Eigen archieven
Websites:
http://autosfrancaises.free.fr/index.php?GOTO=zoomVersion.php&ID=1061
http://www.citroenet.org.uk